جن گیری به سبک روسی

جن گیری به سبک روسی

 نمایشنامه طنزی در ارتباط با علوم غریبه، جن، طلسم و دعانویسی در روسیه.  

 

لینک دانلود:http://dl.irpdf.com/ebooks/Part8/www.irpdf.com(4023).pdf

• ﺟﻦ ﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﺳﺒﻚ روﺳﻲ 

• ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻃﻨﺰ 

• ﻧﻮﺷﺘﻪ : ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻳﺎوری آﻳﻴﻦ 

• ﻃﺮح ﺟﻠﺪ و آﻣﺎده ﺳﺎزی ﺑﺮای اﻧﺘﺸﺎر 

اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ : ﺷﻬﺮﻳﺎر ﻣﻴﺮ ﻓﺘﺎح 

• اﺳﻔﻨﺪ ﻳﻚ ﻫﺰار و ﺳﻴﺼﺪ و ﻫﺸﺘﺎد و ﺷﺶ 

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا 

ُ ُ ﺑﺮای دﻛﺘﺮ اﻛﺒﺮ ﻋﺎﻟﻤﻲ و ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣـﺎوراﻳﺶ، ﻛـﻪ ﻳﻜـﻲ از 

ﺟـــﺪی ﺗـــﺮﻳﻦ ﻃﻨﺰﻫـــﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـــﻮﻧﻲ اﺳـــﺖ ﻛـــﻪ دﻳـــﺪه ام. ُ ُ 

ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ ﺑﺮای : 

ﮔﺎرارد ﻣﺎرﻧﻮف 

ﭘﺮﻓﺴﻮر آرﺗﻮر ورﻧﺮوان 

ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺗﻮﻣﺎس ورﻧﺮوان 

ﻣﺮﺟﻴﻦ ﻣﻴﻮه ﻓﺮوش 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ 

ﺷﺮوﻛﺎ 

 ***

ﺻﺤﻨﻪ ﻳﻚ ﺑﻌـﺪ از ﻇﻬـﺮ در ﻳﻜـﻲ از ﺧﻴﺎﺑـﺎن ﻫـﺎی 

ﭘﻄﺮزﺑـــﻮرگ را ﻧـــﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫـــﺪ.در ﮔﻮﺷـــﻪ ی ﺳـــﻤﺖ 

راﺳــﺖ ﺻــﺤﻨﻪ درب ﻧﻴﻤــﻪ ﺑــﺎز ﻳــﻚ ﻛﺎﻓــﻪ ی ﺷــﺒﺎﻧﻪ 

دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ زوج ﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ دﺳـﺖ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ را 

ﮔﺮﻓﺘـــﻪ اﻧـــﺪ در آن رﻓـــﺖ و آﻣـــﺪ دارﻧـــﺪ .در وﺳـــﻂ 

ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻳﻚ ﻣﻐﺎزه ی ﺑﺰرگ ﻣﻴـﻮه ﻓﺮوﺷـﻲ اﺳـﺖ . و 

5

در ﮔﻮﺷﻪ ی ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻳﻚ در ﺑﺴﺘﻪ ﻛـﻪ ﻣـﺸﺨﺺ 

اﺳﺖ ﻳﻚ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺗﺠﺎری اﺳـﺖ .ﻣـﺮدی ﻻﻏـﺮ اﻧـﺪام 

ﺑﺎ ﻗﺪی ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺮﺗـﺐ و ﻓـﺎﺧﺮ 

ﺑﺎ ﺳـﺒﻴﻞ ﻫـﺎﻳﻲ ﻧـﺴﺒﺘﺎ ﺑﻠﻨـﺪ و ﭼـﺮب ﺷـﺪه از ﺳـﻤﺖ 

ﭼﭗ ﺻﺤﻨﻪ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد . ﺑﺪون ﺗﻮﺟ ﻪ ﺑﻪ آدم ﻫﺎﻳﻲ 

ﻛﻪ در ﻛﺎﻓﻪ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨـﺪ از ﺟﻠـﻮی آن رد 

ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺟﻠﻮی ﻣﻴﻮه ﻓﺮوﺷﻲ ﻛﻤﻲ ﻣﻜﺚ ﻣﻴﻜﻨﺪ. 

ﻣـــﺮﺟﻴﻦ ﻣﻴـــﻮه ﻓـــﺮوش : روز ﺑﺨﻴـــﺮ آﻗـــﺎی ﻣـــﺎرﻧﻮف 

ﻣﺎرﻧﻮف : روز ﺷـﻤﺎ ﻫـﻢ ﺑﺨﻴـﺮ ﺧـﺎﻧﻢ ﻣـﺮﺟﻴﻦ .اوﺿـﺎع 

ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟ 

ﻣﺮﺟﻴﻦ ﻣﻴﻮه ﻓﺮوش : ﻫﻴﭽﻲ . ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺸﻲ ﺗـﺎن ﻛﻤـﻲ 

ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ، ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ رﻓـﺖ ﺧﻮﻧـﻪ . ﻗﺒـﻞ از 

رﻓﺘﻨﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮد ﻛﻪ از ﺷﻤﺎ ﻣﻌـﺬرت ﺧـﻮاﻫﻲ 

ﻛﻨﻢ. 

6

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﻣﻬــﻢ ﻧﻴــﺴﺖ .اﺣﺘﻤــﺎﻻ ﻛــﺎر ﺧﻴﻠــﻲ ﻣﻬﻤــﻲ 

داﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زودی رﻓﺘﻪ . ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ ی روزﻫﺎ ! 

ﻣﺮﺟﻴﻦ ﻣﻴﻮه ﻓﺮوش : آﻗـﺎ ﺧـﺐ اون ﻫـﻢ ﻳـﻚ دﺧﺘـﺮ 

ﺟﻮوﻧـــﻪ ، ﺗـــﻮی ﺳـــﻦ و ﺳـــﺎل اون ﻛـــﺎﻣﻼ ﻃﺒﻴﻌﻴـــﻪ . 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑﻪ ﺳﻤﺖ د ر آﭘﺎرﺗﻤ ﺎن ﺣﺮﻛـﺖ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ) 

اﻟﺒﺘﻪ . 

ﻣــﺮﺟﻴﻦ ﻣﻴــﻮه ﻓــﺮوش : راﺳــﺘﻲ اﻧﮕــﺎر ﻳــﻪ ﻧﻔــﺮ ﻫــﻢ 

اوﻣﺪه اون ﺑﺎﻻ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ( ﺑـــﺪون ﺗﻮﺟـــﻪ درب را ﺑـــﺎز ﻣﻴﻜﻨـــﺪ و 

داﺧﻞ ﻣﻴﺸﻮد.) 

7

 ***

ﺻـــــﺤﻨﻪ داﺧـــــﻞ اﺗـــــﺎق ﻛـــــﺎر ﻣـــــﺎرﻧﻮف را ﻧـــــﺸﺎن 

ﻣﻴﺪﻫﺪ.ﻳـﻚ ﻣﻴـﺰ ﻛـﺎر آﺑﻨـﻮس ﺑـﺴﻴﺎر ﺑـﺰرگ ، روی 

آن ﻳــﻚ ﻣﺎﺷــﻴﻦ ﺗﺤﺮﻳــﺮ ﻗــﺮ ار ﮔﺮﻓﺘــﻪ ، ﻳــﻚ ﺗﻠﻔــﻦ و 

ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ ﻛﺎﻏﺬ . ﻳﻚ ﺻﻠﻴﺐ روی دﻳﻮار روﺑﺮوﻳـﻲ 

اﺳــﺖ ، ﻛﻤــﻲ ﭘــﺎﻳﻴﻦ ﺗــﺮ از آن ﻧﻴــﺰ ﻳــﻚ ﻗﻔــﺴﻪ ی 

ﻛﻮﭼــﻚ ﻛﺘــﺎب وﺟــﻮد دارد. و دو ﻛﺎﻧﺎﭘــﻪ ی ﺑــﺰرگ 

8

ﻫﻢ در وﺳﻂ اﺗـﺎق دﻗﻴﻘـﺎ رو ﺑـﺮوی ﻫـﻢ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ 

اﻧﺪ.ﻛﻪ ﺑﻴﻦ آن ﻫﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﺰ ﺷﻴﺸﻪ ای ﺑـﺎ ﮔﻠـﺪاﻧﻲ ﺑـﺎ 

ﮔﻞ ﻫﺎی ﺳـﻔﻴﺪ ﻗـﺮار دارد .روی ﻳﻜـ ﻲ از ﻛﺎﻧﺎﭘـﻪ ﻫـﺎ 

ﻣــﺮدی ﺗﻘﺮﻳﺒــﺎ ﭘﻨﺠــﺎه ﺳــﺎﻟﻪ ﻣﻨﺘﻈــﺮ ﻧﺸــﺴﺘﻪ اﺳــﺖ. ﺑــﻪ 

ﻣﺤــﺾ ورود ﻣــﺎرﻧﻮف از ﺟــﺎ ﺑﻠﻨــﺪ ﻣــﻲ ﺷــﻮد و دو 

ﻣﺮد ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ دﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻣﻦ ﮔﺎرارد ﻣﺎرﻧﻮف ﻫﺴﺘﻢ. 

ورﻧﺮوان : ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻤﺘﺎن آﻗﺎ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﻣﻴـﺰش ﻣـﻲ رود و ﭘـﺸﺖ ﻣﻴـﺰ 

ﻣـــﻲ ﻧـــﺸﻴﻨﺪ.ﺳـــﭙﺲ رو ﺑـــﻪ ورﻧـــﺮوان ﻣﻴﻜﻨـــﺪ و ﻣـــﻲ 

ﭘﺮﺳﺪ : ) ﭼﻪ ﻛﻤﻜﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻜﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن؟ 

ورﻧـــــﺮوان : ﻣﻴﺨـــــﻮاﻫﻢ ﭘـــــﺴﺮ ﻋﻤـــــﻮﻳﻢ را ﺑﮕﻴﺮﻳـــــﺪ. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﻓﻜــﺮ ﻣﻴﻜــﻨﻢ اﺷــﺘﺒﺎه ﺗــﺸﺮﻳﻒ آورده اﻳــﺪ . 

ﺑﻬﺘﺮ ﺑـﻮد ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﻛﺎراﮔـﺎه ﺧـﺼﻮﺻﻲ ﻣﺮاﺟﻌـﻪ ﻣـﻲ 

9

ﻛﺮدﻳﺪ و ﻳﺎ اﮔﺮ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺘﺎن ﻣﺮﺗﻜﺐ 

ﺟﺮﻣﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ اداره ی ﭘﻠﻴﺲ ! 

ورﻧــﺮوان : آﺧــﺮ ﭘــﺴﺮ ﻋﻤــﻮی ﻣــﻦ ﻳــﻚ ﺟــﻦ اﺳــﺖ . 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛـﻪ ﺗﻌﺠـﺐ ﻛﻨـﺪ ) ﺧـﺐ ﭘـﺲ 

ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﻛﻤﻜﺘﺎن ﻛﻨﻢ . ﻣﻦ ﻫﺮ روز ﺗﻌـﺪاد زﻳـﺎدی 

ﻣـــﺸﺘﺮی دارم ﻛـــﻪ اﻗﻮاﻣـــﺸﺎن ﺟـــﻦ ﻫـــﺴﺘﻨﺪ و ﻣـــﻦ 

ﻛﻤﻜﺸﺎن ﻣﻴﻜﻨﻢ .ﺣـﺎﻻ ﺷـﻤﺎ از ﻛﺠـﺎ ﻓﻬﻤﻴـﺪه اﻳـﺪ ﻛـﻪ 

ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﺘﺎن ﻳﻚ ﺟﻦ اﺳﺖ؟ 

ورﻧﺮوان : آﺧﺮ ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﻳﻚ ﺟﻦ ﻫﺴﺘﻢ. 

ﻣﺎرﻧﻮف: ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ .اﻣﺎ ﭼـﺮا ﺷـﻤﺎ ﻓﻜـﺮ ﻣﻴﻜﻨﻴـﺪ ﻛـﻪ 

ﺧﻮدﺗﺎن ﺟﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ 

ورﻧـــﺮوان : ( آرام ﻛﻔـــﺸﺶ را در ﻣـــﻲ آورد . ﻳـــﻚ 

ﭘــﺎﻳﺶ را ﻛــﻪ ﺷــﺒﻴﻪ ﺑــﻪ ﺳــﻢ ﺣﻴﻮاﻧــﺎت اﺳــﺖ ﺑــﺎﻻ ﻣــﻲ 

آورد و ﺑـــﻪ ﻣـــﺎرﻧﻮف ﻧـــﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫـــﺪ و ﻣﻴﮕﻮﻳـــﺪ : ) 

ﺑﺮای اﻳﻦ ﻛﻪ واﻗﻌﺎ ﻳﻚ ﺟﻦ ﻫﺴﺘﻢ. 

10

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻣﻲ ﭘﺮد . در ﺣﺎﻟﻲ 

ﻛﻪ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳـﻤﺖ در ﻣـﻲ دود و ﻳـﻚ 

ﺳـــــﺮه ﻓﺮﻳـــــﺎد ﻣﻴﺰﻧـــــﺪ : ﻳـــــﺎ ﻋﻴـــــﺴﻲ ﻣـــــﺴﻴﺢ ! ) 

ورﻧﺮوان : ﺑﻴﻬﻮده ﺗﻼش ﻧﻜﻴﻨﺪ آﻗﺎ ! در ﻗﻔﻞ اﺳﺖ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ( ﺑـــﻪ در ﭼـــﺴﺒﻴﺪه اﺳـــﺖ و ﺑـــﺎ ﺻـــﺪاﻳﻲ 

ﻟــﺮزان ﻣــﻲ ﮔﻮﻳــﺪ : ) اﻳــﻦ ﻳــﻚ ﺷــﻮﺧﻲ زﺷــﺖ اﺳــﺖ 

آﻗﺎ. رﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ ﻛﺎﻣﻼ زﻧﻨﺪه اﺳﺖ. 

ورﻧــﺮوان : ﻣــﻦ ﻛــﻪ ﻛــﺎری ﻧﻜــﺮدم ، ﻣﮕــﺮ ﺷــﻤﺎ ﺟــﻦ 

ﮔﻴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ﭘﺲ ﭼﺮا اﻧﻘﺪر ﺗﺮﺳﻴﺪه اﻳﺪ . ﻣﻦ ﻓﻘﻂ 

ﺑﺮای ﻳﻚ ﻛﺎر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﺮده ام. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻧﺨﻴﺮ ، ﻣﻦ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪه ام . اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﻲ 

اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﻴﻜﺮدﻳﺪ. 

ورﻧﺮوان : ( در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻳﻚ ﭘﺎﻳﺶ ﺧﺎرج از 

ﻛﻔــﺶ اﺳــﺖ از ﺟــﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨــﺪ ﻣــﻲ ﺷــﻮد ﺑــﻪ ﺳــﻤﺖ 

ﻣــﺎرﻧﻮف ﺣﺮﻛــﺖ ﻣﻴﻜﻨــ ﺪ.اﻳــﻦ در ﺣــﺎﻟﻲ اﺳــﺖ ﻛــﻪ 

11

ﻣــــﺎرﻧﻮف ﺣــــﺴﺎﺑﻲ ﺗﺮﺳــــﻴﺪه و دارد ﻣــــﻲ ﻟــــﺮزد .) 

ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ آﻗﺎی ﻣﺎرﻧﻮف ، ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ درﺧﻮاﺳـﺖ از 

ﺷـــﻤﺎ دارم . آن ﻫـــﻢ اﻳـــﻦ اﺳـــﺖ ﻛـــﻪ ﭘـــﺴﺮﻋﻤﻮﻳﻢ را 

ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : آﺧﺮ ... ﻣـﻦ ... اﺻـﻼ ﻣـﻦ ﺗـﺎ ﺑـﻪ ﺣـﺎل ﺟـﻦ 

واﻗﻌﻲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ام. 

ورﻧﺮوان : ﭘـﺲ ﭼـﺮا اﺳـﻢ ﺧﻮدﺗـﺎن را ﮔﺬاﺷـﺘﻪ اﻳـﺪ 

ﺟﻦ ﮔﻴﺮ؟ 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﭘﻮل در آوردن آﻗﺎ . اﻳﻦ زن ﻫﺎ 

... ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻤﻲ ﭘﻮل در ﺑﻴﺎورم. 

ورﻧـــﺮوان : ﭘـــﺲ ﻳﻌﻨـــﻲ اﺻـــﻼ ﺑﻠـــﺪ ﻧﻴـــﺴﺘﻴﺪ ﺟـــﻦ 

ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ؟ 

ﻣــــﺎرﻧﻮف : ( ﻛﻤــــﻲ آرام ﺗــــﺮ ﺷــــﺪه ) راﺳــــﺘﺶ را 

ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ اﻳﻦ ﺑﺎر اوﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺟﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ. 

12

ورﻧﺮوان : ﺧﺪای ﻣﻦ ! اﻳﻦ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗـﻮ زر د از 

آب در اوﻣﺪ . ( ﺧﻮدش دوﺑـﺎره ﺑـﺮ ﻣﻴﮕـﺮدد و روی 

ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ .) ﺣﺎﻻ ﺑﻴـﺎ ﺑﻨـﺸﻴﻦ اﻳﻨﺠـﺎ ﺑﺒﻴـﻨﻢ ﭼـﻲ 

ﻛﺎر ﻣﻴﺘﻮﻧﻴﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﺧــﺐ ﻣــﻦ ﺧﻴﻠــﻲ ﻛﺎرﻫــﺎ ﻣﻴﺘــﻮﻧﻢ ﺑﻜــﻨﻢ .از 

ﺧﻮاﻧﺪن اﻧﻮاع ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﺗـﺎ ﺑـﺎز ﻛـﺮدن ﺑﺨـﺖ دﺧﺘـﺮ 

ﻫﺎ. 

ورﻧﺮوان : ﻣﺰﺧﺮف ﻧﮕﻮ.ﺑﻴﺎ اﻳﻨﺠﺎ دﻳﮕﺮ. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ( ﺑﺎاﺣﺘﻴــﺎط ﺑــﻪ ﺳــﻤﺖ ﻛﺎﻧﺎﭘــﻪ ﻣــﻲ رود و 

ﺟﻠﻮی ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻣﻲ اﻳﺴﺘﺪ. 

ورﻧﺮوان : ( ﺑﺎ ﺗﻨﺪی ) د ﻳﺎﻻ ﺑﺸﻴﻦ دﻳﮕﻪ ! 

ﻣــﺎرﻧﻮف : (از روی ﺗــﺮس و اﺟﺒــﺎر ﻣــﻲ ﻧـــﺸﻴﻨﺪ و 

ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زﻧﺪ. ) 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﭘﺲ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻳﻪ آدم ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻫﻴﭻ 

ﻓﺮﻗـﻲ ﻧــﺪاری دﻳﮕــﻪ .ﺣﺘــﻲ اﻧﻘــﺪر ﻗــﺪرت ﻧــﺪاری ﻛــﻪ 

13

اون ﭘــﺴﺮ ﻋﻤــﻮی اﺑﻠــﻪ ﻣــﻦ را ﺑﮕﻴــﺮی. ﺑﺒــﻴﻦ ﻟﻌﻨﺘــﻲ . 

ﻣﻦ و ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮم ﺳﺮ ارﺛﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺮﺧـﻮردﻳﻢ .اﻻن 

ﻣﻦ دارم در ﺑـﻪ در دﻧﺒـﺎل ﻳـﻪ ﺟـﻦ ﮔﻴـﺮ ﻣﻴﮕـﺮدم ﻛـﻪ 

ﺑـــﺮه و اون رو ﺑﮕﻴـــﺮه ، ﺣﺘـــﻲ اﮔـــﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧـــﻪ اون را 

ﺑﻜﺸﻪ . ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻴﺎل راﺣﺖ ﺑﺘﻮﻧﻢ از ارﺛﻴـﻪ ای ﻛـﻪ 

ﺣﻖ ﺧﻮدﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺗﺮدﻳﺪ ) ﺑﺒﻴﻨﻢ ، ﺷﻤﺎ ﻣﻦ را ﺳﺮ 

ﻛﺎر ﻛﻪ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻴﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺟﻦ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ 

ورﻧﺮوان : ( ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ) ﻧﻪ اﺣﻤﻖ ﺑﻲ ﺷﻌﻮر . 

ﻣــﻦ واﻗﻌــﺎ ﻳــﻚ ﺟــﻦ ﻫــﺴﺘﻢ و ﻣﻴﺨــﻮاﻫﻢ ﻛــﻪ ﺗــﻮ ﭘــﺴﺮ 

ﻋﻤﻮﻳﻢ را ﺑﮕﻴﺮی. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺧﺐ اﮔـﻪ ﺷـﻤﺎ اون رو ﻧـﺸﻮن ﻣـﻦ ﺑﺪﻫﻴـﺪ 

ﻣﻦ ﻣﻴﺘـﻮﻧﻢ ﻳـﻚ ﺻـﻠﻴﺐ ﺑﮕﻴـﺮم ﺟﻠـﻮی ﺻـﻮرﺗﺶ . و 

ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻲ ﺣـﺲ ﺷـﺪ ﺑـﺎ ﺟـﺎروﺑ ﺮﻗﻲ ﺟﻤﻌـﺶ 

14

ﻛﻨﻢ . ﺣﺘﻲ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺷﻴـﺸﻪ آب ﻣﻘـﺪس ﻫـﻢ دارم ﻛـﻪ 

ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ روﻳﺶ ﺑﭙﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮد. 

ورﻧﺮوان : آﺧﻪ اﺣﻤﻖ ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﺟﻦ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ 

ﺻﻠﻴﺐ ﻧﺪﻳﺪه اﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن آن ﺧﺸﻜﺸﺎن ﺑﺰﻧﺪ؟ 

ﻣــﻦ ﺧــﻮدم ﻫﻤﻴــﺸﻪ ﻳــﻚ ﺻــﻠﻴﺐ در ﮔــﺮدﻧﻢ دارم ( 

دﺳﺘﺶ را داﺧﻞ ﻳﻘﻪ ی ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﺻﻠﻴﺒﺶ 

را ﺑﻴﺮون ﻣﻲ آورد و ﻧﺸﺎن ﻣﺎرﻧﻮف ﻣﻴﺪﻫﺪ.) 

ﻣــﺎرﻧﻮف : اﻳــﻦ ﻏﻴــﺮ ﻣﻤﻜﻨــﻪ . ﺟــﻦ ﻫــﺎ ﻧﻤﻴﺘــﻮﻧﻦ در 

ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺸﻮن ﺑﺪن. 

ورﻧــﺮوان : ( ﺳــﺮش را رو ﺑــﻪ ﺑــﺎﻻ ﺑﻠﻨــﺪ ﻣﻴﻜﻨــﺪ و 

ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ : ) آﺧﻪ ﭼﺮا اﻳﻦ اﻧﻘﺪر اﺣﻤﻘﻪ؟؟ ( و ﺳﭙﺲ 

رو ﺑﻪ ﻣﺎرﻧﻮف ) ﻣﻦ اﻻن ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﺮوم ﺑﻪ ﭼﻨـﺪ ﺟـﺎ 

ﺳــﺮ ﺑــﺰﻧﻢ. ﻓــﺮدا ﻫﻤــﻴﻦ ﻣﻮﻗــﻊ دوﺑــﺎره ﻣﻴــﺎم ﭘــﻴﺶ ﺗــﻮ. 

ﺳــﻌﻲ ﻛــﻦ ﺗــﺎ اون وﻗــﺖ ﻳــﻪ راه ﭘﻴــﺪا ﻛﻨــﻲ ﺑــﺮای 

ﮔــﺮﻓﺘﻦ ﭘــﺴﺮ ﻋﻤــﻮم. (ﺳــﭙﺲ ﺑــﻪ ﺳــﻤﺖ در ﻣــﻲ رود ، 

15

ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ در ﺑﺮای ﻣـﺎرﻧﻮف ﻗﻔـﻞ ﺑـﻮده 

اﺳﺖ در را ﺑﺎز ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد. ) 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻦ زده ﻫﺎ ﺑﻪ در زل ﻣﻴﺰﻧﺪ!) 

16

 ***

ﻧﻮر ﻳ ﻚ ﺑﺎر ﻣﻴﺮود و ﻣـﻲ آﻳـﺪ . ﺑﻴﻨﻨـﺪه ﻣﺘـﺼﻮر ﻣـﻲ 

ﺷــﻮد ﻛــﻪ ﻳــﻚ روز ﮔﺬﺷــﺘﻪ اﺳــﺖ .ﻣــﺎرﻧﻮف در ﻣﺤــﻞ 

ﻛــﺎرش روی ﻳﻜــﻲ از ﻛﺎﻧﺎﭘــﻪ ﻫــﺎ ﻧﺸــﺴﺘﻪ اﺳــﺖ و در 

ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ی روﺑﺮوﻳﻲ اش زن ﺟـﻮاﻧﻲ ﺑـﺎ ﻣﻮﻫـﺎی ﺑﻠﻨـﺪ 

و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه در ﺣﺎل ﺣﺮف زدن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : 

ﻧﻤﻴـﺪوﻧﻢ دﻳﮕـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﭼـﻲ ﻛـﺎر ﻛـﻨﻢ. ﻫـﺮ 

روز ﺑﺎ ﻳﻚ زﻧﻪ . ﺧﺐ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺷﻮﻫﺮﻣﻪ . ﻣﻦ ﻫـﻢ 

17

ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﺶ ﻏﻴﺮت دارم .ﺣﺎﻻ اوﻣﺪم از ﺷـﻤﺎ ﻛﻤـﻚ 

ﺑﺨﻮاﻫﻢ. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﺗــﻮی اﻳــﻦ ﺟــﻮر ﻣﻮاﻗــﻊ ﺳــﻪ ﺗــﺎ ﻛــﺎر ﻣﻴــﺸﻪ 

اﻧﺠﺎم داد . اوﻟﻴﺶ اﻳﻨـﻪ ﻛـﻪ ﺷـﻤﺎ ﻫـﻢ ﺑـﻪ اون ﺧﻴﺎﻧـﺖ 

ﻛﻨﻴﺪ. دوﻣﻲ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮﺗﻮن 

دﻳﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ زﻧﻲ ﺑﺎﺷﻪ . و ﺳﻮﻣﻲ اﻳﻦ ﻛـﻪ ازش 

ﺟـــﺪا ﺑـــﺸﻮﻳﺪ. ﺑـــﺮای ﺣﺎﻟـــﺖ ﻫـــﺎی اول و دوم ﻣـــﻦ 

ﻣﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑـﻪ ﺑﻬﺘـﺮﻳﻦ ﻧﺤـﻮ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎ ﻛﻤـﻚ ﻛـﻨﻢ . اﻣـﺎ در 

ﻣﻮرد ﺣﺎﻟـﺖ ﺳـﻮم ﺷـﻤﺎ رو ﺑـﻪ ﻳﻜـﻲ از دوﺳـﺘﺎﻧﻢ ﻛـﻪ 

وﻛﻴﻠﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺣﺎﻻ ﺧﻮدﺗـﻮن ﺗـﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳـﺪ 

ﻛﻪ ﻛﺎر اول را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻛﺎر دوم ؟ 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : اوم ... راﺳﺘﺶ ... ﻣﻨﻢ ﺑﺪم ﻧﻤﻴﺎد ﻛﻪ ... 

( ﻧﺎﮔﻬﺎن ورﻧـﺮوان در را ﺑـﺎز ﻣﻴﻜﻨـﺪ و داﺧـﻞ ﻣـﻲ 

ﺷﻮد. رو ﺑﻪ ﻣﺎرﻧﻮف ﻣﻲ ﮔﻮﻳـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻦ ﻋﺠﻠـﻪ دارم . 

ﻣﺎرﻧﻮف ﺑﻪ او ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻮد ﺗـﺎ ﻛـﺎر 

18

ﺧﺎﻧﻮم ﺗﻤﺎم ﺷﻮد . اﻣﺎ ورﻧﺮوان ﺑﺎ ﺧـﺸﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳـﺪ ﻛـﻪ 

ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ. ) 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ( رو ﺑــﻪ ﮔﺮﻳــﺴﭽﻲ ) ﺧــﺎﻧﻮم ﮔﺮﻳــﺴﭽﻲ ، 

ﺑﻬﺘﺮه ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺗـﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳـﺪ ، (در ﺣـ ﺎﻟﻲ ﻛـﻪ دارد 

ﮔﺮﻳــﺴﭽﻲ را ﺑــﻪ ﺳــﻤﺖ در راﻫﻨﻤــﺎﻳﻲ ﻣــﻲ ﻛﻨــﺪ ) ﻣــﻦ 

ﺧــﻮدم ﺑــﺎ ﺷــﻤﺎ ﺗﻤــﺎس ﻣــﻲ ﮔﻴــﺮم و در ﻳــﻚ وﻗــﺖ 

ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ دﻋﻮﺗﺘﺎن ﻣﻲ ﻛـﻨﻢ . ﻓﻘـﻂ ﻗـﺒﻠﺶ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑﮕـﻢ 

ﻛــﻪ اﮔــﺮ ﻣــﻮرد اول را اﻧﺘﺨــﺎب ﻛﻨﻴــﺪ ﻫﺰﻳﻨــﻪ اش ﺑــﻪ 

ازای ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﻴﺼﺪ روﺑﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. 

ﮔﺮﻳــﺴﭽﻲ : ( ﻛﻤــﻲ ﻣﺘﻌﺠــﺐ ﺑــﻪ ﻣــﺎرﻧﻮف ﻧﮕــﺎه ﻣــﻲ 

ﻛﻨﺪ و ﺑﺪون ﺣﺮف از در ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد. ) 

ﻣــﺎرﻧﻮف: (ﺑــﺮ ﻣﻴﮕــﺮدد روی ﻛﺎﻧﺎﭘــﻪ ﻣــﻲ ﻧــﺸﻴﻨﺪ ، 

ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ را روی ﻫﻢ ﻣﻲ اﻧﺪازد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﻳـﻚ 

ﺳﻴﮕﺎر روﺷﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ رو ﺑﻪ ورﻧـﺮوان ﻣـﻲ ﻛﻨـﺪ 

19

و ﻣــﻲ ﮔﻮﻳــﺪ : ) ﺧــﺐ ﭼــﺮا اﻳــﺴﺘﺎدی ؟ ﺑﻴــﺎ ﺑﻨــﺸﻴﻦ 

ﺟﻨﺎب آﻗﺎی ﺟﻦ ! ﺧﻮش ﻛﻪ ﻣﻴﮕﺬره ﺑﻬﺘﺎن؟ 

ورﻧﺮوان : ﭼﻲ ﺷﺪه ؟ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺘﺮ ﺳﻲ از ﻣﻦ ﺟﻨـﺎب 

آﻗﺎی ﺟﻦ ﮔﻴﺮ! 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : (ﺑـــﺎ ﻛﻤـــﻲ ﺣﺎﻟـــﺖ اﺳـــﺘﻬﺰا و ﺧﻨـــﺪه ای 

ﻛﻮﺗــﺎه ) ﻧﺨﻴــﺮ آﻗــﺎی ﺟــﻦ . ( ﻛﻤــﻲ ﻣﻜــﺚ ﻣﻴﻜﻨــﺪ و 

ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ، ﻛﻤﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ، رو ﺑـﻪ 

ورﻧﺮوان ﻣﻴﻜﻨﺪ و اداﻣـﻪ ﻣـﻲ دﻫـﺪ ) ﻓﻜـﺮ ﻧﻤﻴﻜـﺮدم 

اﻧﻘﺪر ﭘﺮرو ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﺑـﺎز ﻫـﻢ ﺳـﺮ و ﻛﻠـﻪ ات اﻳﻨﺠـﺎ 

ﭘﻴﺪا ﺑﺸﻪ . ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ی ﻣﻦ واﻗﻌﺎ ﺑـﺎورم ﺷـﺪه ﻛـﻪ ﺗـﻮ 

ﺟﻦ ﻫﺴﺘﻲ؟ 

ورﻧﺮوان : ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﺎورت ﻧﺸﺪه؟ 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﭘﺎﺷــﻮ ﺑــﺮو ﮔــﻮرت رو ﮔــﻢ ﻛــﻦ ﺗــﺎ ﺧــﻮدم 

ﻧﻴﻮﻣﺪم ﺑﻨﺪازﻣﺖ ﺑﻴﺮون ، وﮔﺮﻧﻪ ﻧـﻪ ﺧـﻮدت ﻧـﻪ اون 

20

ﻛــﺴﻲ ﻛــﻪ ﺗــﻮ رو ﻓﺮﺳــﺘﺎده اﻳﻨﺠــﺎ دﻳﮕــﻪ زﻣــﺴﺘﻮن را 

ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ دﻳﺪ. 

ورﻧــﺮوان : ﭼــﺮا ﻣﺰﺧــﺮف ﻣﻴﮕــﻲ. ﺧــﺐ ﺑﻠــﺪ ﻧﻴــﺴﺘﻲ 

ﺟﻦ ﺑﮕﻴﺮی ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮم ﻳﻪ ﺟﺎی دﻳﮕﻪ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺑﺒﻴﻦ ، ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﺎﺷـﻢ وﻟـﻲ 

اﻧﮕﺎر ﺗﻮ دﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻪ روش دﻳﮕـﻪ ﺑﺎﻫـﺎت 

ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻢ. 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﭼﺮا ﺗـﻮ ﺣﺎﻟﻴـﺖ ﻧﻤﻴـﺸﻪ ﻛـﻪ ﻣـﻦ ﺟـﻦ 

ﻫﺴﺘﻢ؟ 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﺑــﻴﺶ ﺗــﺮ از ﻫــﺰار ﺗــﺎ دﻟﻴــﻞ وﺟــﻮد داره 

ﺑﺮای ﺟﻦ ﻧﺒﻮدن ﺗﻮ. 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻴﻪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺑﺒﻴﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﭘـﺮ از آﻫﻨـﻪ ، ﺟـﻦ ﻫـﺎ ﻧﻤﻴﺘـﻮﻧﻦ 

ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ آﻫﻦ وﺟﻮد داره رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻛﻨﻦ. 

21

ورﻧــﺮوان : اﺣﻤــﻖ ، اﻳــﻦ را ﻣﺎدرﻫــﺎ ﺳــﺎﺧﺘﻪ اﻧــﺪ ﻛــﻪ 

ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎن ﻧﺘﺮﺳﻦ . ﺑﻬﺸﻮن ﺑﮕﻦ ﻛﻪ ﭼـﻮن ﻣـﺎ ﺗـﻮی 

ﺧﻮﻧﻪ آﻫﻦ دارﻳـﻢ ﭘـﺲ ﺟـﻦ ﻫـﺎ ﺳـﺮاﻏﻤﻮن ﻧﻤﻴـﺎن .اﮔـﻪ 

ﻳﻜــــﻲ از اون ﻛﺘــــﺎب ﻫــــﺎی ﻋﺒــــﺮی ﻛــــﻪ ﺗــــﻮی اون 

ﻛﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ات ﮔﺬاﺷـﺘﻲ رو ﺧﻮﻧـﺪه ﺑـﻮدی و ﻳﻜـﻢ ﻫـﻢ 

ﺷــﻌﻮر داﺷــﺘﻲ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴــﺪی ﻛــﻪ اون زﻣــﺎن ﻗــﺪﻳﻢ ﻫــﻢ 

اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻤـﺸﻴﺮ و ﺳـﭙﺮ و ﭼﻴﺰﻫـﺎی دﻳﮕـﻪ ی آﻫﻨـﻲ 

ﺑﻮده. اﻣﺎ ﻣﺎ ﺟﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﻴﻜﺮدﻳﻢ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : واﺳﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻴﻪ اﻟﻜﻲ ﻧﻴﺎر .اﺻـﻼ اﮔـﻪ ﺟـﻦ 

ﺑــﻮدی ﻛــﻪ ﻣــﻲ ﺑﺎﻳــﺴﺖ از اﻳــﻦ ﺻــﻠﻴﺐ ﺑــﺎﻻی اﺗــﺎق 

ﺑﺘﺮﺳﻲ ، ﺗﻮ ﺧـﻮدت ﻫـﻢ ﺻـﻠﻴﺐ ﮔﺮدﻧﺘـﻪ . ﺟـﻦ ﻫـﺎ از 

ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻴﺘﺮﺳﻦ. 

ورﻧﺮوان : ﺗﻮ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو از ﻣـﺬﻫﺒﻲ ﻫـﺎ ﻗﺒـﻮل 

ﻛــﺮدی، اﻣــﺎ ﻧــﺸﻨﻴﺪی ﻛــﻪ ﺧﻴﻠــﻲ از ﺟــﻦ ﻫــﺎ ﻫــﻢ ﺑــﻪ 

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﻳﻤﺎن دارن؟ 

22

ﻣﺎرﻧﻮف : اﻣﺎ آﺧﻪ 

ورﻧﺮوان : ( وﺳـﻂ ﺣـﺮف ﻣـﺎرﻧﻮف ﻣـﻲ ﭘـﺮد ) آﺧـﻪ 

ﻧﺪاره دﻳﮕﻪ . ﻣﺎ از ﺟﻦ ﻫـﺎی ﻣـﺴﻴﺤﻲ ﻫـﺴﺘﻴﻢ . ﻣـﻦ از 

ﻧــﺴﻞ ﻫﻤــﻮن ﺟــﻦ ﻫــﺎﻳﻲ ﻫــﺴﺘﻢ ﻛــﻪ ﻣﻌﺒــﺪ ﺳــﻠﻴﻤﺎن را 

ﺗﻜﻤﻴــﻞ ﻛــﺮدن.اﺻــﻼ اﮔــﻪ ﻣــﺎ ﻧﺒــﻮدﻳﻢ ﻛــﻪ اﻻن ﻣﻌﺒــﺪ 

ﺳـــﻠﻴﻤﺎن ﻧﺒـــﻮد .اوﻧﻮﻗـــﺖ ﺷـــﻤﺎ اﻳـــﻦ ﻳﻬـــﻮدی ﻫـــﺎ رو 

ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻴﻦ ﺑـﻪ ﻛﺠـﺎ ﺑﻔﺮﺳـﺘﻴﻦ ﺑـﺮن واﺳـﻪ ﺧﻮدﺷـﻮن 

ﻛﺸﻮر ﺑﺴﺎزن؟ 

ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﭘﺪرم ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺷﺪ . ﻣﻦ ﻫﻢ اون زﻣﺎن ﻛـﻪ 

ﻣﺴﻴﺢ را ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪن ﻳﻪ ﺑﭽـﻪ ﻛﻮﭼﻴـﻚ 

ﺑﻮدم. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﻮدم ﻋﻘﻠﻢ رﺳﻴﺪ ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎ ﺑـﺎ 

ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻴﻦ ﻫﻤـﻪ دﻳـﻦ ﻫـﺎی ﻣﻮﺟـﻮد ﻣـﺴﻴﺤﻲ ﺷـﺪم و 

ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ دﻳﻨﻢ دﻳﻦ ﭘـﺪری ام ﻧﻴـﺴﺖ ﺑﻠﻜـﻪ ﺧـﻮدم 

در ﺻﺤﺖ ﻋﻘﻞ اون را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدم! 

ﺣﺎﻻ راﺿﻲ ﺷﺪی؟ 

23

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻧﻪ ﻫﻨﻮز . اﺻﻼ ﻣـﻦ ﻫﻤﻴـﺸﻪ ﻓﻜـﺮ ﻣﻴﻜـﺮدم 

ﻛﻪ ﭼﺮا ﺟﻦ ﻫﺎ ﻛﻪ اﻳـﻦ ﻫﻤـﻪ ﻗـﺪرت دا رن ﻧﻤﻴـﺎن ﻳـﻪ 

ﻛﻔﺶ ﺑﺴﺎزن ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺎی آدﻣﻴﺰاد ﺑﺎﺷﻪ . ﺑﻌـﺪ اون 

را ﺑﻜﺸﻦ روی ﭘﺎﻫﺎﺷﻮن ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﭘﺎﻫﺎﺷﻮن ﻫﻢ ﺷﺒﻴﻪ 

ﭘﺎی آدم ﺑﺸﻪ! 

ورﻧــﺮوان : ﺑﺒــﻴﻦ ، ﻛــﻼ ﺟــﻦ ﻣﻮﺟــﻮد اﺑــﺰار ﺳــﺎزی 

ﻧﻴﺴﺖ. ﺑـﻪ ﺧﻮﻧـﻪ و ﻣـﺎل و اﻣـﻮال و اﻳﻨـﺎ ﻫـﻢ اﺣﺘﻴـﺎج 

ﻧﺪاره. و ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ ﺗـﺮﻳﻦ ﺗﻔـﺎوت ﻫـﺎی ﺑـﻴﻦ 

ﺟﻦ و آدﻣﻴﺰاده . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻦ ﻫﺎ ﭼﻴﺰی ﻧﻤـﻲ 

ﺳﺎزن. اﻣﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﻪ ﻗﺪرت داده ﻛـﻪ ﻣﻴﺘـﻮﻧﻴﻢ ﺑـﻪ 

ﻫﺮ ﺷﻜﻠﻲ در ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ . ﻣﺜﻼ ﻣﻦ ﻛﻪ اﻻن ﺷ ﺒﻴﻪ ﻳـﻪ ﻣـﺮد 

ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟﻪ ی ﻛﭽﻞ در آﻣﺪه ام ﺑﺮای اﻳـﻦ ﺑـﻮده ﻛـﻪ 

ﺗــﻮ ﺑﺘــﻮاﻧﻲ ﻣــﻦ را ﺑﺒﻴﻨــﻲ . در ﺣــﺎﻟﻲ ﻛــﻪ ﻗﻴﺎﻓــﻪ ی 

واﻗﻌــﻲ ام اﻳــﻦ ﺟــﻮری ﻧﻴــﺴﺖ . ﺣﺘــﻲ ﻣﻮﻫــﺎی ﺧﻴﻠــﻲ 

ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪی ﻫﻢ دارم . اﻣﺎ ﻫﻤﻮن روز اول ﻛـﻪ ﺧـﺪا 

24

ﺧﻮاﺳــﺖ اﻳــﻦ ﻗــﺪرت را ﺑــﻪ ﻣــﺎ ﺑــﺪه ﻛــﺎری ﻛــﺮد ﻛــﻪ 

ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ ﭘﺎﻫﺎﻣﻮن را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷـﻜﻞ ﺑـﺪﻳﻢ .و ﻫﻤﻴـﺸﻪ ﻣﺜـﻞ 

ﭘﺎی ﭼﺎرﭘﺎﻳﺎن ﺑﻤﻮﻧﻪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ اﺑﺰار ﺳﺎز ﻧﻴﺴﺘﻴﻦ ؟ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن 

ﺧﻮدت داﺷﺘﻲ ﻣﻴﮕﻔﺘﻲ ﻛﻪ اﺟﺪاد ﻣﻌﺒـﺪ ﺳـﻠﻴﻤﺎن را 

ﺳﺎﺧﺘﻦ. ﻳـﺎ اﻳـﻦ ﻛـﻪ اﺻـﻼ اوﻣـﺪی اﻳﻨﺠـﺎ ﻛـﻪ ﺑﺘـﻮﻧﻲ 

ارﺛﻴــﻪ ات رو از دﺳــﺖ ﭘــﺴﺮﻋﻤﻮت در ﺑﻴــﺎری . ﺣــﺎﻻ 

دﻳﺪی ﺣﺮﻓﺎت ﺗﻨﺎﻗﺾ داره .اﺻﻼ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺟـﻦ ﻫـﺎ 

ﻫﻢ ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﻬﻨﻢ دارﻳﻦ؟ 

ورﻧﺮوان : آره ﺧﺐ . ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻛﻪ دارﻳﻢ . اﺻﻼ ﻣﺴﻴﺢ 

اﻳﻦ ﻫﻤﻪ رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻬﺸﺖ دﻳﮕﻪ ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﻬﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺷﻜﻠﻴﻪ ؟ 

روﻧــﺮوان : (ﻋــﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻴــﺸﻮد و ﺑــﺎ ﻛﻤــﻲ ﺧــﺸﻢ ﻣــﻲ 

ﮔﻮﻳﺪ ) اﺻﻼ ﭼﺮا داری اﻳﻦ ﻫﺎ را از ﻣـﻦ ﻣﻴﭙﺮﺳـﻲ 

ﺑﺮو از ﻛﺸﻴﺶ ﻛﻠﻴﺴﺎﺗﻮن ﺑﭙﺮس. 

25

اﮔﻪ ﻧﻤﻴ ﺘﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﺑﮕﻮ ﺗـﺎ زودﺗـﺮ ﺑـﺮوم 

ﻳﻚ ﺟﺎی دﻳﮕـﺮ . اﻣـﺎ اﮔـﺮ ﻛﻤﻜـﻢ ﻛﻨـﻲ و اون ﭘـﺴﺮ 

ﻋﻤﻮی ﻟﻌﻨﺘﻲ ام را ﺑﮕﻴﺮی ﭘـﻮل ﺧﻴﻠـﻲ ﺧـﻮﺑﻲ ﺑﻬـﺖ 

ﻣﻴﺪﻫﻢ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ﻣـــﻦ ﻛـــﻪ ﻫﻨـــﻮز ﺑـــﺎور ﻧﻜـــﺮدم ﺗـــﻮ ﺟـــﻦ 

ﻫـــﺴﺘﻲ.اﻣـــﺎ ﺧـــﺐ اﮔـــﻪ اﺻـــﺮار داری ﭘـــﺴﺮﻋﻤﻮت را 

ﺑﮕﻴﺮی ﻣﻦ ﻛﻤﻜﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ . اﻣـﺎ اول ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﻗـﺮارداد 

ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ. راﺳﺘﻲ اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ آﻗﺎی ﺟﻦ؟ 

ورﻧﺮوان : ﺷﻤﺎ آدم ﻫﺎ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ اﺳﻢ واﻗﻌﻲ ﻣﻦ 

را ﺻﺪا ﺑﺰﻧﻴﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ روی ﺧﻮدم اﺳـﻢ 

ﭘﺮﻓﺴﻮر آرﺗﻮر ورﻧﺮوان را ﮔﺬاﺷﺘﻪ ام . ﻫﻢ ﺗﻮ ﻫﻤـﻴﻦ 

را ﺑﮕﻮ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : آرﺗـــﻮر ﻳـــﻪ اﺳـــﻢ اروﭘـــﺎی ﻏﺮﺑﻴـــﻪ . اﻣـــﺎ 

روﻧﺮوان را ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﻨﻴﺪم . اﻃﺮﻳﺸﻴﻪ ؟ 

26

ورﻧـــﺮوان : ﻧﻤﻴـــﺪوﻧﻢ. ﻣـــﻦ از ﻳـــﻪ دﺧﺘـــﺮ ﻟﻬـــﺴﺘﺎﻧﻲ 

ﺷــﻨﻴﺪم. ﻣﻴﮕﻔــﺖ ﻛــﻪ ﻳــﻪ ﻧــﺎﻣﺰد داره ﻛــﻪ ﻓــﺎﻣﻴﻠﻴﺶ 

ورﻧﺮواﻧــﻪ. ﻣــﻨﻢ ﺧﻮﺷــﻢ اوﻣــﺪ . ﻧــﺎﻣﺰدش رو ﻛــﺸﺘﻢ و 

ﻓﺎﻣﻴﻠﻴﺶ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روی ﺧﻮدم. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺧﺐ ﭼﺮا ﻛﺸﺘﻲ اون ﺑﺪ ﺑﺨﺖ رو؟ 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﮔﻔﺘﻢ ﻛـﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳـﺘﻢ ﻓـﺎﻣﻴﻠﻲ اش رو 

ﺑﺬارم روی ﺧﻮدم. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﺧــﺪای ﻣــﻦ ! ﺧــﺐ اﮔــﻪ ﻧﻤﻴﻜــﺸﺘﻴﺶ ﻫــﻢ 

ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻲ ﻓﺎﻣﻴﻠﻲ اش را ﺑﺬاری روی ﺧﻮدت. 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ! اﮔﻪ اون زﻧﺪه ﺑﺎﺷـﻪ ﻣـﻦ 

ﭼــﻪ ﺟــﻮری ﻓــﺎﻣﻴﻠﻲ اش را ﺑــﺮدارم و ﺑـــﺬارم روی 

ﺧﻮدم؟ ﺗﻮ اﻧﮕﺎرﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰی رو ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻲ ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺑﺒﻴﻦ ، ﻓـﺎﻣﻴﻠﻲ ﻛـﻪ ﭼﻴـﺰی ﻧﻴـﺴﺖ ﻛـﻪ ﺟـﺰ 

ﺑﺪن اون ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷـﻪ . ﻳـﺎ ﻣـﺜﻼ ﭘـﻮل ﻫـﺎش ﺑﺎﺷـﻪ ﻳـﺎ 

ﺣﺘــﻲ ﻫﻤــﻮن دوﺳــﺖ دﺧــﺮ ﻟﻬــﺴﺘﺎﻧﻲ اش . ﻓﻘــﻂ ﻳــﻪ 

27

واژه اﺳــﺖ ﻛــﻪ ﺑــﺎ اون ﻫﻮﻳــﺖ را ﻣــﺸﺨﺺ ﻣﻴﻜــﻨﻦ . 

ﻣﻴﺘﻮﻧــﺴﺘﻲ ﺑــﺪون اﻳــﻦ ﻛــﻪ ﺑﻜــﺸﻴﺶ ﻓــﺎﻣﻴﻠﻲ اش را 

ﺑﺮداری. 

ورﻧﺮوان : ﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﺗﻮ اﺻﻼ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻲ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺧﺐ ﺑﺎﺷـﻪ . ﺑـﻲ ﺧﻴـﺎل . ﺣـﺎﻻ اون ﭘﺮﻓـﺴﻮر 

ﻛﻪ اول اﺳـﻤﺖ ﮔﻔﺘـﻲ ﭼﻴـﻪ؟ ﻣﮕـﻪ ﺗـﻮ درس ﺧﻮﻧـﺪی 

اﺻﻼ؟ 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﻧﻪ ! ﻣﺎ ﺟﻦ ﻫﺎ ﻛﻪ درس ﻧﻤﻴﺨﻮﻧﻴﻢ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ﺧـــﺐ ﭘـــﺲ ﭼـــﺮا اول اﺳـــﻤﺖ ﭘﺮﻓـــﺴﻮر 

ﮔﺬاﺷﺘﻲ؟ 

ورﻧﺮوان : ﺧـﺐ ﺧﻮﺷـﻢ اوﻣـﺪ . دﻳـﺪم ﻳـﻪ ﻧﻔـﺮ ﻫـﺴﺖ 

اول اﺳـــﻤﺶ ﭘﺮﻓـــﺴﻮر داره ، ﺧﻴﻠـــﻲ ﺗﺤـــﻮﻳﻠﺶ ﻣـــﻲ 

ﮔﻴﺮن. ﻛﻠﻲ ﻫﻢ ﻛﺎر ﻣﻔﻴﺪ ﻛـﺮده . ﻣـﻦ ﻫـﻢ اول اﺳـﻤﻢ 

ﻳﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﮔﺬاﺷﺘﻢ. 

28

ﻣﺎرﻧﻮف : آﺧﻪ ﺗـﻮ ﻛـﻪ ﻧﻤـﻲ ﺗـﻮﻧﻲ ﻫﻤـﻴﻦ ﺟـﻮری اول 

اﺳﻢ ﺧﻮدت ﻳﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﺬاری. 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﻣﮕﻪ ﭼﻪ اﺷﻜﺎﻟﻲ داره؟ 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻫﻴﭽﻲ ﺟﻨﺎب ﭘﺮﻓﺴﻮر. ﻫﻴﭻ اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪاره! 

ﺣـــﺎﻻ ﺑﮕـــﻮ ﺑﺒﻴـــﻨﻢ ﭘـــﺴﺮﻋﻤﻮت را ﭼـــﻪ ﺟـــﻮری ﺑﺎﻳـــﺪ 

ﺑﮕﻴـﺮﻳﻢ؟ اﺻـﻼ ﻛﺠﺎﺳـﺖ ؟ اﺳـﻤﺶ ﭼﻴـﻪ؟ ﭼـﻪ ﺷـﻜﻠﻲ 

ﻫﺴﺖ؟ 

ورﻧــﺮوان : ﺧــﺐ اون ﻳــﻪ ﺟﻨــﻪ . اﺳــﻤﺶ رو ﻛــﻪ ﺗــﻮ 

ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻲ ﺑ ﮕﻲ و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻲ ﺑﺒﻴﻨـﻲ اش . 

ﻛــﻼ ﺟــﻦ ﻫــﺎ ﺟــﺰو ﻣﺠــﺮدات ﻫــﺴﺘﻨﺪ و ﺗــﻮی ﻇــﺮف 

زﻣﺎن و ﻇﺮف ﻣﻜﺎن ﻧﻤﻲ ﮔﻨﺠﻨﺪ . ﺑﺮای ﻫﻤﻴﻦ اﺻـﻼ 

ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﻫﻢ ﻧﺪاره ﻛﻪ ﺑﮕﻢ ﻛﺠﺎ ﻫﺴﺘﺶ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﻳﻚ ﺳﻴﮕﺎر دﻳﮕﺮ روﺷﻦ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ) ﺧـﺐ 

اﻻن ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻢ دﻗﻴﻘﺎ ؟ 

ورﻧﺮوان : ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮی اش. 

29

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻣﺎد ... ( در ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد 

و ﺷﺮوﻛﺎ وارد ﻣﻲ ﺷﻮد.) 

ﺷﺮوﻛﺎ دﺧﺘﺮی اﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺪی ﺑﻠﻨﺪ ، ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻛﺜـﺮ 

روس ﻫﺎ ﺻﻮرت ﺳﻔﻴﺪ ﻳﺦ زده ای دارد ، ﻣﻮﻫـﺎﻳﺶ 

ﻛﻤﻲ ﺧﺮﻣﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ و ﺑﻠﻨﺪ و ﺷﺎﻧﻪ ﺷﺪه 

اﺳﺖ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ( ﺳـــﻴﮕﺎرش را ﻛـــﻪ ﺗﻨﻬـــﺎ ﻛﻤـــﻲ اش را 

ﻛﺸﻴﺪه روی ﻣﻴﺰ ﺟﻠﻮی ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ ﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و رو ﺑـﻪ 

ﺷﺮوﻛﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ) دﻳﺮوز و اﻣﺮوز دﻗﻴﻘﺎ ﺗﻮی ﻛﺪوم 

آﺧﻮر ﺑﻮدی؟ ﻣﻦ ﻣﺎﻫﻲ ﺷﺸﺼﺪ و ﭘﻨﺠﺎه روﺑﻞ ﺑﻪ ﺗـﻮ 

ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﺸﻲ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ . اﻣﺎ ﺗـﻮ ﻫـﻴﭻ وﻗـﺖ اﻳﻨﺠـﺎ 

ﻧﻴـــﺴﺘﻲ . ﻣﺨـــﺼﻮﺻﺎ وﻗﺘﻬـــﺎﻳﻲ ﻛـــﻪ ﺷـــﺪﻳﺪا ﺑﻬـــﺖ 

اﺣﺘﻴﺎج دارم. 

ﺷــﻮرﻛﺎ : ﺑﺒﺨــﺸﻴﺪ آﻗــﺎی ﻣــﺎرﻧﻮف ، ﻣــﺎدرم ﻣــﺮﻳﺾ 

ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﻛﻪ ﺑﺒﺮﻣﺶ ... 

30

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﻣﻴﻜﻨﺪ ) ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪی 

ﻛــﻪ ﺑﺒــﺮﻳﺶ و دوﺗــﺎﻳﻲ ﺑــﺎ دوﺳــﺖ ﭘــﺴﺮ ﻫﺎﻳــﺖ ﺗــﻮی 

ﻛﺎﻓﻪ ی اون ﭘﻴﺮزن ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺧﻮش ﮔﺬروﻧﻴﺪ؟ 

ﺷﺮوﻛﺎ : ﻧﻪ آﻗﺎ . ﺷﻤﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻛﺎﻓﻴﻪ . ﻣﻬـﻢ ﻧﻴـﺴﺖ ﺣـﺎﻻ . ( ﺑـﻪ روﻧـﺮوان 

اﺷﺎره ﻣﻴﻜﻨﺪ. ) اﻳﺸﻮن ﭘﺮﻓﺴﻮر ورﻧﺮوان ﻫﺴﺘﻨﺪ. 

ﺷﺮوﻛﺎ : ﺳﻼم آﻗﺎی ﭘﺮﻓﺴﻮر 

ورﻧﺮوان : ﺳﻼم دﺧﺘﺮ ﺟﺎن. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( اداﻣﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ) ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﻗﺎی ورﻧﺮوان 

ﻣﻴــﺮوی ، و اﻳــﺸﺎن ﭘــﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳــﺸﺎن را ﺑــﻪ ﺗــﻮ ﻧــﺸﺎن 

ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ. ﺗﻮ ﻣﺸﺨﺼﺎت او را ﻳﺎدداﺷﺖ ﻛﻦ و ﺑﻴﺎ. 

ﺷــــــﺮوﻛﺎ : ﺧــــــﺐ ﭼــــــﺮا ﺧﻮدﺷــــــﺎن ﻣﺸﺨــــــﺼﺎت 

ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﺸﺎن را ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ؟ 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﭘﻮل ﻣﻴﮕﻴﺮی ﻛﻪ ﺳـﻮال ﺑﭙﺮﺳـﻲ از ﻣـﻦ ﻳـﺎ 

ﺑﺮاﻳﻢ ﻛﺎر ﻛﻨﻲ؟ 

31

ﺷﺮوﻛﺎ : ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( رو ﺑﻪ ورﻧﺮوان ) ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺷﺮوﻛﺎ 

را ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺒﺮﻳﺪ و ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺘﺎن را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن 

دﻫﻴﺪ؟ 

ورﻧــﺮوان : ﺳــﻌﻲ ام را ﻣــﻲ ﻛــﻨﻢ . ( ﺳــﺮﻳﻌﺎ از ﺟــﺎ 

ﺑﻠﻨــﺪ ﻣــﻲ ﺷــﻮد . دﺳــﺖ ﺷــﺮوﻛﺎ را ﻣــﻲ ﮔﻴــﺮد و ﺑــﺎ 

ﺧﻮدش ﻣﻲ ﺑﺮد.) 

ﻣــﺎرﻧﻮف : (در ﺣــﺎﻟﻲ ﻛــﻪ ﺗﻨﻬــﺎ ﺷــﺪه اﺳــﺖ ﻳــﻚ 

ﺳــﻴﮕﺎر روﺷــﻦ ﻣﻴﻜﻨــﺪ . ﺑــﻪ ﺳــﻤﺖ ﺗﻠﻔــﻦ ﻣــﻲ رود و 

ﺷـــﻤﺎره ای را ﻣــــﻲ ﮔﻴــــﺮد . ﺑﻌــــﺪ از ﭼﻨــــﺪ ﻟﺤﻈــــﻪ 

ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ) ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ . ﻣﻲ دوﻧـﻢ ﻛـﻪ ﺗـﺎزه 

رﺳﻴﺪﻳﺪ ﺧﻮﻧﻪ . اﻣﺎ اﮔﻪ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﻟﻄـﻒ ﻛﻨﻴـﺪ و ﻫﻤـﻴﻦ 

اﻻن ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﻦ . ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﻪ 

ذﻫــﻨﻢ رﺳــﻴﺪ ... ( ﭼﻨــﺪ ﻟﺤﻈــﻪ ﻣﻜــﺚ ) ... ﻧــﻪ ﻧﻤﻴــﺸﻪ 

ﭘـــﺸﺖ ﺗﻠﻔـــﻦ ﮔﻔـــﺖ . ﺑﺎﻳـــﺪ ﺑـــﻪ ﺻـــﻮرت ﺣـــﻀﻮری 

32

ﺧــﺪﻣﺘﺘﻮن ﺗﻮﺿــﻴﺢ ﺑــﺪم . ... ( ﻣﻜــﺚ ) ... ﺧــﺐ ﭘــﺲ 

ﻣﻨﺘﻈﺮﺗـــــﺎن ﻫـــــﺴﺘﻢ. ﺧﺪاﻧﮕﻬـــــﺪار. ( ﺳـــــﭙﺲ روی 

ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺑـﺎ ﺧﻴـﺎل راﺣـﺖ ﺳـﻴﮕﺎرش را 

ﻣﻲ ﻛﺸﺪ.) 

 *

ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺘﻲ ﮔﺬﺷــﺘﻪ اﺳــﺖ. ﻛــﺴﻲ ﺑــﻪ در ﻣــﻲ ﻛﻮﺑــﺪ. 

ﻣـــﺎرﻧﻮف ﻛـــﻪ ﻫﻨـــﻮز روی ﺻـــﻨﺪﻟﻲ ﻟـــﻢ دا ده اﺳـــﺖ 

ﻣﻴﮕﻮﻳــﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴــﺪ داﺧــﻞ . در ﺑــﺎز ﻣﻴــﺸﻮد و ﺧــﺎﻧﻢ 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ وارد ﻣـﻲ ﺷـﻮد . ﻣـﺎرﻧﻮف از ﺟـﺎ ﺑﻠﻨـﺪ ﻣـﻲ 

ﺷــﻮد. و او را ﺑــﻪ روی ﻛﺎﻧﺎﭘــﻪ راﻫﻨﻤــﺎﻳﻲ ﻣﻴﻜﻨــﺪ . و 

ﺧﻮدش روﺑﺮوی او ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ. 

ﮔﺮﻳــﺴﭽﻲ : آﻗــﺎی ﻣــﺎرﻧﻮف ﭼــﻪ اﺗﻔــﺎﻗﻲ اﻓﺘــﺎده ﻛــﻪ 

ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﻣﻦ دوﺑﺎره ﺑﻴﺎم اﻳﻨﺠﺎ؟ 

33

ﻣــﺎرﻧﻮف : راﺳــﺘﺶ . ﻣــﻦ ﺧﻴﻠــﻲ ﻓﻜــﺮ ﻛــﺮدم. ﻣــﺸﻜﻞ 

ﺷــﻤﺎ ﺑــﺎ ﺷــﻮﻫﺮﺗﻮن ﺧﻴﻠــﻲ رﻳــﺸﻪ ای اﺳــﺖ. اﺻــﻼ ﺑــﻪ 

ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﻫﺮﺗﺎن ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ دارد؟ 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : آره ﺧﻴﻠﻲ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﭘﺲ ﭼﺮا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ زﻧﺎن دﻳﮕﺮی اﺳﺖ؟ 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : ﺧﺐ . آﺧـﻪ . ﻓﻜـﺮ ﻣﻴﻜـﻨﻢ اﻳـﻦ روﺣﻴـﻪ ی 

ﺗﻨﻮع ﻃﻠﺒﻲ ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﺎﺷﻪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻧﻪ ﺷـﻤﺎ اﺷـﺘﺒﺎه ﻣـﻲ ﻛﻨﻴـﺪ . ﻫﻤـﻪ ی ﻣﺮدﻫـ ﺎ 

اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻢ؟ 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن ﻋﺮض ﻛـﺮدم . ﻛـﻼ ﺷـﻤﺎ 

ﺳــﻪ ﺗــﺎ راه ﺣــﻞ دارﻳــﺪ .اﻣــﺎ اﮔــﻪ ﻣﻴﮕﻴــﺪ ﻛــﻪ ﺷــﻤﺎ را 

دوﺳﺖ داره ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﻦ ﻃـﻼق ﮔـﺮﻓﺘﻦ ﺧﻴﻠـﻲ ﻏﻴـﺮ 

ﻣﻨﻄﻘﻴﻪ! 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : آره ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮره. 

34

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻣﻴﺪاﻧﻴﺪ ، ﺧﻴﻠﻲ از اﻳـﻦ ﻃﻠـﺴﻢ ﻫـﺎ ﻫـﻢ ﺑـﻪ 

درﺳﺘﻲ ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ. و اﺻﻼ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. 

ﮔﺮﻳـــﺴﭽﻲ : آره ، اﺗﻔﺎﻗـــﺎ ﺧـــﻮاﻫﺮ ﺧـــﻮدم ﻫـــﻢ از ﻳـــﻪ 

ﭘﻴﺮزن ﺟﻨﻮﺑﻲ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺧﺮﻳﺪه ﺑﻮد . اﻣﺎ اﺛﺮی 

ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺧﺐ ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﻳـﻪ راه ﺑـﺎﻗﻲ ﻣﻴﻤﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ 

ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راﻫﻪ. و ﻣﻦ اﻳﻦ را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻴﻜﻨﻢ. 

ﮔﺮﻳﺴﭽﻲ : ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻈﺮ ... 

ﻧﺎﮔﻬــــﺎن در ﺑــــﺎز ﻣــــﻲ ﺷــــﻮد و ورﻧــــﺮوان داﺧــــﻞ 

ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ( ﺑــﺎ ﻋــﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ) ﺗــﻮ ﺟــﻦ ﺑــﻮ داده ﺑﻠــﺪ 

ﻧﻴﺴﺘﻲ در ﺑﺰﻧﻲ؟ 

ورﻧﺮوان : ﻳﻪ ﻛﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ و ﺧﺼﻮﺻﻲ دارم. 

ﻣﺎرﻧﻮف : اﻻن وﻗﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ. 

35

ورﻧــﺮوان : اﮔــﻪ ﻫﻤــﻴﻦ اﻻن ﻧﮕـــﻢ دﻳﮕــﻪ ﻫــﻴﭻ وﻗـــﺖ 

ﺧﻮدت را ﻧﺨﻮاﻫﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ. 

ﻣـﺎرﻧﻮف : ﭘـﺲ ﺻـﺒﺮ ﻛــﻦ ﺧـﺎﻧﻢ ﮔﺮﻳـﺴﭽﻲ ﻛﺎرﺷــﻮن 

ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ . 

ورﻧﺮوان : ﻧﻤﻴﺸﻪ، ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻪ 

ﻣـــﺎرﻧﻮف : ( رو ﺑـــﻪ ﺧـــﺎﻧﻢ ﮔﺮﻳـــﺴﭽﻲ ) ﻣـــﻦ واﻗﻌـــﺎ 

ﺷﺮﻣﻨﺪه ام . ﺣﺘﻤﺎ در ﻳﻚ ﻓﺮﺻـﺖ ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﺑـﺎز ﻫـﻢ 

ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺧﻮاﻫﻴﻢ زد. 

ﮔﺮﻳـــﺴﭽﻲ ( از ﺟـــﺎ ﺑﻠﻨـــﺪ ﻣـــﻲ ﺷـــﻮد و ﺑـــﺎ ﺣـــﺎﻟﺘﻲ 

ﻧﺎراﺣـــﺖ ﺑـــﻪ ﺳـــﻤﺖ در ﻣـــﻲ رود ، دوﺑـــﺎره ﺑـــﺪون 

ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد ) 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ( رو ﺑــﻪ ورﻧــﺮوان ) اﮔــﻪ ﻛــﺎرت اوﻧﻘــﺪر 

ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺧﻔﻪ ات ﻣﻴﻜﻨﻢ. 

ورﻧﺮوان : ﺷﺮوﻛﺎ ﻣﺮد . 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﭼﺮا؟ 

36

ورﻧﺮوان : ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮی ﻣـﻦ ﻛﻨـﺎر اﻳـﺴﺘﮕﺎه ﺧـﻂ آﻫـﻦ 

ﺑﻮد و اون را ﻛﺸﺖ. 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﻳــﻪ ﻣــﺎدر ﭘﻴــﺮ داﺷــﺖ ﻓﻘــﻂ . و اﻟﺒﺘــﻪ ﻛﻠــﻲ 

دوﺳﺖ ﭘﺴﺮ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻣﻴﮕﻢ . اﻣﺎ ﺟﻮاب دوﺳﺖ 

ﭘﺴﺮﻫﺎش رو ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد ﺗﻮ ﺑﺪی. 

ورﻧﺮوان : ﺑﻪ اﺣﺘﺮاﻣﺶ ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻴﻢ ! 

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﺑﺎﺷــﻪ ( ﺑــﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷــﺤﺎل ﻣــﻲ ﺷــﻮد و در 

ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ ﮔﺬرد 1 ﻛﻪ ﭼﻘـﺪر ﺧـﻮب اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻻاﻗـﻞ 

ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ اﻳﻦ ﺟﻦ ﺳـﺎﻛﺖ ﻣـﻲ ﺷـﻮد و ﺻـﺪاﻳﺶ را 

ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮد . ﺗﻮی ذﻫﻨﺶ ﺷـﺮوع ﻣﻴﻜﻨـﺪ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎرش : 

ﻫــﺰار و ﻳــﻚ ، ﻫــﺰار و دو ، ﻫــﺰار و ﺳــﻪ ، ﻫــﺰار و 

ﭼﻬــﺎر ، ﻫﻨــﻮز ﺑــﻪ ﻫــﺰار و ﭘــﻨﺞ ﻧﺮﺳــﻴﺪه اﺳــﺖ ﻛــﻪ 

ورﻧﺮوان ﺷﺮوع ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ) 

ورﻧــﺮوان : ﺧــﺐ روﺣــﺶ در ﺑﻬــﺸﺖ ﺟــﺎی ﺧﻮاﻫــﺪ 

داﺷﺖ. 

37

ﻣــﺎرﻧﻮف : ﻳــﻚ دﻗﻴﻘــﻪ ﻧــﺸﺪ ﻫــﺎ ! ﻣﮕــﻪ ﻧﮕﻔﺘــﻲ ﻳــﻚ 

دﻗﻴﻘﻪ ﺳﻜﻮت ﻛﻨﻴﻢ؟ 

ورﻧﺮوان : ﺧﺐ ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﺷﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻧﺸﺪ. 

ورﻧﺮوان : ﺷﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﺷﻤﺮدم ، ﻳﻌﻨﻲ ﭘـﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴـﻪ 

ﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ. 

ورﻧــﺮوان : ﻣﮕــﻪ ﺑــﻪ ﺗــﻮ ﻧﮕﻔﺘــﻪ ﺑــﻮدم ﻛــﻪ ﻣــﺎ ﺟــﻦ ﻫــﺎ 

ﺧﺎرج از ﻇﺮف 2 زﻣﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻣﺎ ﺷـﺪ ﻳـﻚ 

دﻗﻴﻘﻪ . اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮای ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﭘـﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴـﻪ ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﻛـﻪ 

دﻳﮕﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ! 

ﻣﺎرﻧﻮف : ( ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲ رﺳ ﺪ ﻛـﻪ ﺑﺤـﺚ ﻛـﺮدن 

ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه اﺳﺖ 3 ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ) ﺧـﺐ ﺣـﺎﻻ 

راه ﺑﻴﺎﻓﺖ ﺑﺮوﻳﻢ ﭘﻴﺶ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺖ . ﺧﻮدم ﻣﻴﺨﻮاﻫﻢ 

ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ. 

38

ورﻧﺮوان : ﺑﺮوﻳﻢ. اﻻن ﺗﻮی اﻳﺴﺘﮕﺎه راه آﻫﻦ ﻣﺴﻜﻮ 

ﺑﻮد. ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤـﻮن ﺟـﺎ ﺑﺎﺷـﻪ .ﺑﻬﺘـﺮه 

زودﺗﺮ راه ﺑﻴﺎﻓﺘﻴﻢ. 

(ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﻲ روﻧﺪ.) 

1- اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ در ﻧﻤﺎﻳﺶ اﻳﻦ ﺗﻔﻜﺮ ذﻫﻨﻲ را ﺑـﻪ 

ﺑﻴﻨﻨــﺪه اﻟﻘــﺎ ﻛــﺮد ، ﺑــﻪ ﻛــﺎرﮔﺮدان رﺑــﻂ دارد و ﻧﻮﻳــﺴﻨﺪه 

ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻲ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮد. 

2- ﻟﻄﻔﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺤﺘﺮم اﻳﺮاد ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛـﻪ ﭼـﺮا اﻧﻘـﺪر 

واژه ی ﻇــﺮف ﺗﻜــﺮار ﺷــﺪه .ﻛــﺴﺎﻧﻲ ﻛــﻪ از ﻣــﺎ ﺑﻬﺘــﺮ ﻣــﻲ 

ﻓﻬﻤﻨﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛـﻪ زﻣـﺎن ﻇـﺮف ا ﺳـﺖ . روی ﺣـﺮف از ﻣـﺎ 

ﺑﻬﺘــﺮان ﻛــﻪ ﻧﻤــﻲ ﺷــﻮد ﺣــﺮف زد ! ﻳــﺎ ﻻاﻗــﻞ ﻧﻤــﻲ ﺷــﻮد ﺑــﺎ 

اﻳﺸﺎن ﺑﺤﺚ ﻛﺮد. 

3- ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ ﺷﻤﺎره 1 و 2 ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ. 

39

 ***

ﺻﺤﻨﻪ داﺧﻞ اﻳﺴﺘﮕﺎه راه آﻫﻦ را ﻧـﺸﺎن ﻣﻴﺪﻫـﺪ . ﺑـﻪ 

ﻃـــــﺮز ﻋﺠﻴﺒـــــﻲ ﻫـــــﻴﭻ ﻛـــــﺴﻲ داﺧـــــﻞ اﻳـــــﺴﺘﮕﺎه 

ﻧﻴــﺴﺖ..ﺟﻨــﺎزه ی ﺷــﺮوﻛﺎ روی زﻣــﻴﻦ اﻓﺘــﺎده اﺳــﺖ . 

ﻣﺎرﻧﻮف و ورﻧﺮوان وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. 

ﻣﺎرﻧﻮف : اوه ﺷﺮوﻛﺎ اوﻧﺠﺎ اﻓﺘﺎده . 

ورﻧﺮوان : ﻫﻤﻮن ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮی ﻋﻮﺿﻲ ﻣﻦ ﻛﺸﺘﺶ. 

40

ﻣﺎرﻧﻮف : ﺣﺎﻻ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ 

ورﻧﺮوان : ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ دﻗﻴﻘﺎ . اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻳﻚ ﺟـﺎﻳﻲ ﻫﻤـﻴﻦ 

اﻃــﺮاف ﻗــﺎﻳﻢ ﺷــﺪه . ﺷــﺎﻳﺪ ﭘــﺸﺖ آن ﺳــﺘﻮن. (و ﺑــﺎ 

دﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺘﻮن اﺷﺎره ﻣﻴﻜﻨﺪ.) 

ﻣــﺎرﻧﻮف ﺑــﻪ ﻃــﺮف ﺳــﺘﻮن ﻣﻴــﺮود ﺗــﺎ ﻣﻄﻤــﺌﻦ ﺷــﻮد . 

ﻣﻴﺨﻮاﻫــﺪ ﺳــﺮش را ﭘــﺸﺖ ﺳــﺘﻮن ﺑﺒــﺮد ﻛــﻪ ﻧﺎﮔﻬــﺎن 

ﻳﻚ دﺳﺖ ﺟﻠﻮ ﻣﻲ آﻳـﺪ و ﻳـﻚ ﺻـﻠﻴﺐ را روﺑـﺮوی 

ﺻــﻮرﺗﺶ ﻣﻴﮕﻴــﺮد.ﻣــﺎرﻧﻮف ﻧﺎﮔﻬــﺎن ﺑــﺮ روی زﻣــﻴﻦ 

ﻣﻲ اﻓﺘﺪ . ﺗﻮﻣﺎس از ﭘﺸﺖ ﺳـﺘﻮن ﺑﻴـﺮون ﻣـﻲ آﻳـﺪ و 

از درون ﺷﻴـــﺸﻪ ی ﻛـــﻮﭼﻜﻲ ﻛـــﻪ در دﺳـــﺘﺶ دارد 

ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮه آب ﻣﻘﺪس ﺑـﺮ روی ﻣـﺎرﻧ ﻮف ﻣـﻲ ﭘﺎﺷـﺪ 

ﺗﺎ ﻣﺎرﻧﻮف ﺑﻤﻴﺮد. 

ورﻧﺮوان : ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺮد! 

ﺗﻮﻣــﺎس : آره ﻣــﺮد. ﺗــﻮ ﻣﻌﺮﻛــﻪ ای ﭘــﺴﺮ ﻋﻤــﻮ .ﺧﻴﻠــﻲ 

ﺧﻮب ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﺑﻜﺸﻮﻧﻴﺶ اﻳﻨﺠﺎ ! 

41

ورﻧﺮوان : ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ آدﻣﮕﻴﺮ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ روی 

زﻣﻴﻦ وﺟﻮد داره. 

( دو ﻧﻔــﺮی ﻣﻴﺨﻨﺪﻧــﺪ ، و در ﺣــﺎﻟﻲ ﻛــﻪ ﻳﻜــﻲ ﭘــﺎی 

ﻣﺎرﻧﻮف را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻴﻜﺸﺪ و د ﻳﮕـﺮی ﭘـﺎی 

ﺷﺮوﻛﺎ را ؛ از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ) 

 ﭘﺎﻳﺎن 

 ﺗﺠﺮﻳﺶ 

 اﺳﻔﻨﺪ 1386